eerste Sisha ervaring

woensdag 9 april
Ja, vandaag ging het helemaal anders dan gedacht. Nog maar net op mijn werkplek neergevallen of Badri komt bij me hoe het met de camera was gesteld. Op mijn vraag waar dan het gereedschap was, welke hij me gisteren zou brengen keek hij me vragend aan. Nadat een aantal bonnen waren ingevuld kon ik in het magazijn wat gereedschap halen. Het leek wel een zwaarbewaakte gevangenis, met grote stalen traliedeuren ervoor. Toen naar huis, en de camera gedemonteerd, kabel ingekort en vol spanning het ding aangesloten. Beeld op het scherm, gelukkig, niet defect dus. Na zorgvuldig de draden naar binnen geprutst te hebben de glasplaat ervoor. De kabelkant met siliconenkit afgedicht. Eerst een dag drogen en dan de grote test. De diepste putten zijn 300 meter, er komt dus een beste druk op de behuizing te staan!
Smiddags met Jasper de stad in, kabeltje kopen om het videosignaal te kunnen capturen, Bij de elektroshop geweest om een afspraak te maken voor het leveren, en monteren van 70 controle kasten voor de putten. In NL en offerte laten maken, kosten 40.000 euro, hier dezelfde kastjes gemonteerd en al voor 3500 euro!. Dat is snel verdiend, het moet tenslotte hier ook gebruikt worden.
De puttenvelden in het noorden, buiten de stad liggen stop. Qat boeren hebben de zaak gesaboteerd en kapot gschoten, omdat ze het water nodig hebben om hun Qat te verbouwen. Het is wel het grootste wingebied van het bedrijf. De situatie is zo dreigend dat men er op dit moment niets aan doet. De natte moesson kan elk moment beginnen en dan is de druk weer voor een half jaar van de ketel.
Op de terugtocht nog even door de souk gelopen. Tussen de Burkashops stond ineens, pontificaal een marktkraam met bikini´s. We schoten beiden in de lach. Toen ik mijn camera pakte bleven mensen staan om te kijken wat ik wilde doen. Iedereen lachen, diverse mensen begonnen een gesprek met ons. Allemaal vonden ze het stiekem wel heel mooi. De verkoper vertelde desgevraagd dat hij er nog geen verkocht had. Ik hield de moed er in door te zeggen dat er in het donker misschien wel een koper komt.
De vriend nog weer tegengekomen, en met hem wat souvenirs uitgezocht, het einde van de missie komt zo langzamerhand al weer in zicht.
We hadden verwacht dat Jan, Heleen en Faysa terug zouden komen, maar nee hoor. Dus besloten we naar de "Broeder", te gaan. De uitspanning waar ik op 29 maart snachts beland ben na het brood halen.
Gevraagd naar de eigenaar, Osama. Deze was er op dit moment niet maar werd gehaald, we konden wel gaan zitten. Na een, voor Yemenieten geweldige maaltijd weggewerkt te hebben kwam Osama ons persoonlijk begeleiden naar de relaxruimte met een schitterend uitzicht over de stad. We vleiden ons neer op de mafresj en Osama bracht ons persoonlijk de bestelling en de Sisha, de waterpijp. We wilden dit ook wel eens proberen.
Omdat geen van ons ervaring had met waterpijpen, is gekozen voor een Appelsmaak. Deze appels zijn enkele jaren gerijpt in een fles met een "special" vloeistof om de smaak goed uit te laten komen. Na uitleg over de werking, de houtskool erop en trekken maar. Even later bliezen we vakkundig de rookwolken naar buiten, en voor we het wisten waren er drie uren voorbij.
Het laatste uur zat de eigenaar bij ons voor een onderhoudend gesprek, welke uitliep op een uitnodiging voor een rit door de stad op zoek naar een Philips anno 1950, op as. vrijdag. Bij het afrekenen schoten we in de lach. We komen hier zeker terug.


PS. Mijn Vitens mailadres werkt niet meer, wachtwoord zou verlopen, en met webmail is dit niet te fixen. De mailoproep is schijnbaar nog niet verwerkt in Zwolle.
Mail tijdelijk naar harrie54@hotmail.com