Op weg met de Eidgangers
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Harrie
17 December 2007 | Jemen, Sanaa
Lekker uitslapen, de koffer was voor het grootste deel al gepakt. Het komt toch altijd op het laaste uur aan.
Na een uitgebreid ontbijt afscheid genomen van Faisa en van de bewaker, die deze morgen net terug gekomen was van zijn huisje in de bergen. Ik had een foto waar we beiden op stonden voor de poort van het huis voor hem uitgeprint. Na het zien van deze foto was hij zo ontroerd, hij omhelsde me, slaakte vreugde kreten en liet zijn tranen de vrije loop.
Onderweg belde Faisa. De bewaker wilde van ontroering terug naar zijn huisje om de foto aan zijn vrouw en verdere familie te laten zien. Wat zo'n foto teweeg kan brengen!
Onderweg, de barre tocht weer terug, maar nu gigantisch druk. De Eid, het grote offerfeest begint over een paar dagen en het leek wel of heel Ta'izz naar Sanaa moet en omgekeerd.
Een gigantische file van wel 50 km. en vooraan reed zo'n overbeladen vrachtwagen die op de steile stukken van meer dan 30 procent maar zo'n 10km. per uur kan halen, onder luid kabaal en vergezeld van een lekkere vette zwarte rookpluim uit de uitlaat.
Op enkele plaatsen gaat men de tweebaansweg verbreden. Op deze plekken werden we rechts ingehaald in verwoedde pogingen om op deze korte stukken enkele auto's in te kunnen halen. Als we niet snel genoeg ingehaald werden werd dit stukje weg gebruikt door de tegenliggers, die ons dus zowel links als rechts tegemoet reden. Op sommige plekken was een strook van enkele meters breed langs de weg voorbereid, op andere plaatsen was de rand tot de afgrond maar zo'n 30 cm. Op bepaalde afstanden lagen stukken rots om de wegrand te markeren met de afgrond, op het diepste punt 1000 meter. Even slikken dus. Veel ongelukken gezien dus. Auto's over de kop, van de weg geraakt, en een vrachtwagen die door een wanhoops reactie de gehele opbouw met huisraad langs de rand van de afgrond verloor. De inzittenden zaten radeloos langs de weg te wachten.......op de wegenwacht?
Uiteindelijk duurde deze helse rit bijna 8 uur.
In Sanaa aangekomen naar het Arabian Felix hotel voor een korte verfrissing. We zouden naar een "Grieks" restaurant voor een afscheidsdiner. Als we van te veren geweten hadden dat dit ook nog meer dan een uur rijden was, hadden we wel gekozen voor een diner in ons eigen hotel. Na het eten terug naar het hotel. Een uurtje op bed en dan is de taxi er voor de rit naar het vliegveld waar we om half drie in de nacht vertrekken naar Istabul voor een transfer naar Schiphol.
Na een uitgebreid ontbijt afscheid genomen van Faisa en van de bewaker, die deze morgen net terug gekomen was van zijn huisje in de bergen. Ik had een foto waar we beiden op stonden voor de poort van het huis voor hem uitgeprint. Na het zien van deze foto was hij zo ontroerd, hij omhelsde me, slaakte vreugde kreten en liet zijn tranen de vrije loop.
Onderweg belde Faisa. De bewaker wilde van ontroering terug naar zijn huisje om de foto aan zijn vrouw en verdere familie te laten zien. Wat zo'n foto teweeg kan brengen!
Onderweg, de barre tocht weer terug, maar nu gigantisch druk. De Eid, het grote offerfeest begint over een paar dagen en het leek wel of heel Ta'izz naar Sanaa moet en omgekeerd.
Een gigantische file van wel 50 km. en vooraan reed zo'n overbeladen vrachtwagen die op de steile stukken van meer dan 30 procent maar zo'n 10km. per uur kan halen, onder luid kabaal en vergezeld van een lekkere vette zwarte rookpluim uit de uitlaat.
Op enkele plaatsen gaat men de tweebaansweg verbreden. Op deze plekken werden we rechts ingehaald in verwoedde pogingen om op deze korte stukken enkele auto's in te kunnen halen. Als we niet snel genoeg ingehaald werden werd dit stukje weg gebruikt door de tegenliggers, die ons dus zowel links als rechts tegemoet reden. Op sommige plekken was een strook van enkele meters breed langs de weg voorbereid, op andere plaatsen was de rand tot de afgrond maar zo'n 30 cm. Op bepaalde afstanden lagen stukken rots om de wegrand te markeren met de afgrond, op het diepste punt 1000 meter. Even slikken dus. Veel ongelukken gezien dus. Auto's over de kop, van de weg geraakt, en een vrachtwagen die door een wanhoops reactie de gehele opbouw met huisraad langs de rand van de afgrond verloor. De inzittenden zaten radeloos langs de weg te wachten.......op de wegenwacht?
Uiteindelijk duurde deze helse rit bijna 8 uur.
In Sanaa aangekomen naar het Arabian Felix hotel voor een korte verfrissing. We zouden naar een "Grieks" restaurant voor een afscheidsdiner. Als we van te veren geweten hadden dat dit ook nog meer dan een uur rijden was, hadden we wel gekozen voor een diner in ons eigen hotel. Na het eten terug naar het hotel. Een uurtje op bed en dan is de taxi er voor de rit naar het vliegveld waar we om half drie in de nacht vertrekken naar Istabul voor een transfer naar Schiphol.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley