Robinson Crusoe

Donderdag naar Aden toegeweest. Het viel op dat de omgeving veel groener is dan aan de noordijde van Taiz. De weg liep voor en groot deel langs een drooggevallen rivierbedding. Af toe was er nog iets water waarneembaar. Halverwege waren Nomadenkampen langs de weg te zien. Om de twintig kilometer was er een checkpoint bemand met gewapende militairen. Elke keer weer moest de taxichauffeur vertellen wie hij vervoerde en waar we heen wilden. Een net uitziende Mercedes met twee blanken en een "Turk" erin vallen wel op. De nationaliteit van Jan K. wordt door veel mensen namelijk als Turk gezien.
In Aden aangekomen viel het direct op de de stad veel netter was. Geen rokende auto's en motoren, de straten schoon, en de lucht fris. Waarschijn nog invloeden van de Britten. Het Elephant Beach Resort zag er uit als een paradijsje. Na inchecken, naar de huisjes, tas uitpakken en het strand op. Hier een paar snorkelpogngen gedaan, maar niet echt een succes ten gevolge van lekkage.
Met een boot hebben we ons laten vervoeren naar een verlaten strand aan de achterkant van de berg met de bedoeling om hier te gaan zwemmen en snorkelen in de Golf van Aden dat onderdeel is van de Indische Oceaan. De golfslag was zodanig dat we al nat waren voor we over waren. Af en toe ging een golf finaal over het bootje heen.
Om 14:00 uur zou men ons weer ophalen. Jan K. was bang dat men niet zou komen opdagen en wilde het telefoonnummer van de verhuurder hebben. Toen we op het verlaten strand afgezet waren, bleek dat we helemaal geen ontvangst hadden :-(
Iets na de afgesproken tijd kwam het bootje aan varen. Gelukkig maar. Ik voelde me even Robinson Crusoe.
Op de terugweg was al snel duidelijk waarom hij te laat was. De motor pruttelde constand totdat hij er op een gegeven moment helemaal mee stopte. Daar dreven we dan rechts bergen en alle andere kanten zee. Remi, alleen op de wereld. De brandstoftank scheef houden en een paar nieuwe startpogingen en ja hoor, hij draaide weer.
Met lage snelheid voerden we een half uur later het strand bij het Resort weer op. Nog even op het terras, en daarna eten. Savonds, een "zaterdagavond" voor mannen meegemaakt. Langs de strandweg op de parkeerplaats was het een grote ontmoetingsplek. Qat kauwen en waterpijp roken. Van vele groepen kregen we uitnodigingen om mee te doen. We hebben het maar vriendelijk afgeslagen. Er was geen vrouw te zien. Dit hoeft ook niet want ze worden toch uitgehuwelijkt of geruild.


Vrijdag: Lekker uitslapen, uitgebreid ontbijten en uitgescheckt. Daarna een taxi geregeld die ons naar de binnenstad zou brengen. Een barrel van een taxi, geen rechter zijruit, de banken vol zand, een bos draad onder het dashboard uit en daaronder het contactslot bugelend, spatbord en motorkap met draad vastgemaakt. De man bracht ons naar een winkelcentrum, maar het bleek al snel dat alleen de supermarkt open was. Dit hadden we snel gezien. In de supermarkt sprak ik een ingenieur die jaren terug in Duitsland had gestudeerd. Via hem zijn we in de oude binnenstad terecht gekomen. Hier hebben we de door de Britten gemaakte oude watervoorraad reservoirs gezien. Gigantische open reservoirs, deels gemetseld en deels rots, met overlopen, trappen en leeglopen voor het schoonmaken.
Hier hebben we ook een kersvers echtpaar op huwelijksreis gesproken. Ik had de man eerder gezien! Zoekend tussen de foto's bleek dat ik van hem afgelopen week in Taiz als bruidegom een foto gemaakt heb, vergezeld van een felicitatie. Toeval toch, det je hem 200km. zuidelijker weer ontmoet! We kwamen met elkaar in gesprek, en het bleek dat hij als tandarts werkzaam is in het ziekenhuis in Taiz.
Met de taxi weer terug naar Elephant Beach, waar een luxe taxi ons later zou ophalen voor de rit naar Taiz.
In de stad op de vierbaans snelweg zagen we tussen de auto's een kameel lopen met een kar erachter.
Onderweg Nomadenstammen gezien die langs de weg bivakkeerden, een kudde kamelen met een begeleider, ook op de snelweg. In de dorpjes waar we doorheen reden was het een drukte wan jewelste. Allemaal ZZP'ers. Handel en reparatie van auto's en veel fruitverkopers langs de weg.
Thuis gekomen bleek dat Faisa er niet was. Dus zelf de buurt even in om brood en beleg te halen. Zoef-zoef.