Naar het ziekenhuis

Vrijdag 4 april.
De rode kleur en pijn in het onderbeen is wat minder, toch maar doorgegaan met de medicatie. Vandaag is overdag het ziekenhuis dicht, althans de doktoren zijn er niet. Als de situatie zo blijft dan toch maar een afspraak maken voor....
Vanmorgen naar de dierentuin in het noorden van de stad geweest. Hoessein had zijn jongste zoontje ook meegenomen. 6 man entree, schrik niet 750 Rial, omgerekend 2,50 euro. Op het bord voor de poort de tekst "For not Yemeni 150 Rial". Onbekend wat het voor Yemeniten kost! Bij binnenkomst een opgepimpt paard waar je voor 200 Ryal op kon gaan zitten om zelf een foto te maken. Het zoontje moest er dus maar even op. Antilopes, puma's en tijgers waar men "gewoon" mee aan het spelen was, pagegaaien, pelikanen, eenden, ganzen en zelfs gewone duiven. Vol trots liet de beheerder een zwartbonte waterbuffel zien. De tekening op de bil zou de naam van God voorstellen. Op mijn vraag of hij die er zelf op geschilderd had strekte hij de handen ten hemel, alsof Allah dit gedaan had. Even verderop liet hij een bergbok zien die met drie poten geboren was. Hij wilde het beest voor de camera slepen, maar het verzette zich hevig. In het tweede deel van het park in een cirkelvormig gebouw lagen wel 100 leeuwen in te kleine hokken te rusten in de felle zon, geen zin om ook maar het minste te doen. Dus werden de dieren wat uitgedaagd door de bewakers.
Ze liepen in een pad, tussen de kooien en bezoekers door, en staken af en toe maar een hand door de tralies om de beesten tot actie te manen. Een gebrul was soms het antwoord.
Vanavond in de oude stad wat inkopen gedaan. Onze "vriend" van afgelopen jaar was snel gevonden en getrouw liep hij weer met ons mee naar de "best shop in town".
Daarna bij een "wegrestaurant" halverwege het huis wat gegeten en gedronken. Het was lekker, de buik vol voor 750 Rial. 75 cent de man, inclusief een blik Cola!
Met Hoessein afgesproken dat hij me om 20:30 uur zou ophalen voor het ziekenhuis bezoek. Omdat het weekend is, zijn er overdag geen doktoren. De avond ploeg krijgt dan heel wat op zijn nek. Bij binnenkomst eerst betalen en inschrijven, daarna naar een soort 1e hulppost met vier bedden. Vier patienten deelden met mij de behandelkamer. De twee vrouwen die daar halfzittend op bed lagen bedekten meteen het gelaat. De assistent en later de dokter hoorden mijn verhaal aan, en ook wat mijn vermoeden was. Omdat de pijn minder was dan gisteren moest het volgens hem wat anders zijn. Wat apart was dat de begeleidende familie van de overige patiënten in discussie gingen over wat mij zou mankeren. De arts schreef me medicatie voor, terwijl de toehoorders dit wilden aanvullen. Het leek er wel heftig aan toe te gaan in het Arabisch. Hij schreef me een recept uit voor de apotheek, waar de medicatie gehaald moest worden, waarna ik terug moest komen, en hij de gebruiksaanwijzing met me zou doornemen. Op de pakjes zette hij een streepje voor elke medicijn die per dag ingenomen moest worden. Al met al een tientje lichter. Maar goed dat ik een uitgebreide verzekering met werelddekking heb.